บทความ

บทที่ 45 กับปัญหาใกล้ตัว โดย ไอ้หัวเป็ด โคราช

ผลพวงของปัญหา (ขยะเกลื่อนบริเวณ ซึ่งปกติแล้วควรจะอยู่ในภาชนะที่ถูกกำหนด) การขยายตัวของธุรกิจ “รีไซเคิล” Recycle อัตตาของผู้ประกอบการที่เพิ่มจำนวนอย่างรวดเร็ว (ทำให้เกิดสภาวะทิ้งตัวของ ขยะ ปฏิกูลชนิดต่างๆ เกลื่อนทางสัญจร) เหตุเพราะ ”การแก่งแย่งทางธุรกิจ” (กลยุทธ์การตลาดเชิงรุก) ความต้องการในส่วนของวัตถุดิบ “ขยะที่ยังพอมีประโยชน์” (เกิดปัญหาความต้องการ) ส่วนที่นำไปใช้ในธุรกิจ ”รีไซเคิล” มีไม่เพียงพอ ต่อผู้ประกอบการทั้งเก่า และใหม่ ด้วยเหตุที่(กำลังซื้ออ่อนแรงของผู้อาศัยในชุมชน) ปัจจัยหลักของปัญหาธุรกิจ จึงมีการปรับเปลี่ยนกลยุทธ์ ด้วยการเพิ่มรอบให้มากขึ้น เพื่อความเร็วในการแข่งขันทางการตลาดเชิงรุก

บทที่ 41 ว่าด้วยเรื่องจิตอาสา อยากหาสุนัขช่วยจริงๆ จากใจ ไอ้หัวเป็ด โคราช

            ปัญหาสัตว์เลี้ยงหายในปัจจุบัน ดูเหมือนว่าจะเป็นปัญหาที่มีให้พบเห็นกันได้บ่อยๆ มันเกิดขึ้นด้วยสาเหตุใดกันแน่ ความเผอเรอของผู้ดูแล หรือขาดความระมัดระวังในขณะออกจากบ้าน “ รึอาจเป็นขบวนการลักพา” เพื่อเรียกร้องทรัพย์สินจากเจ้าของสุนัข ที่ค่อนข้างมีฐานะดี บ้านเศรษฐีพันล้านที่มีลูกเล็กๆ มีเจ้าสุนัขพันธุ์ดี ในราคาแสนแพงลิบลิ่ว ของ “คุณค่าแห่งชีวิต” สุนัข เพื่อนผู้แสนดีที่สุดของมนุษย์ เพื่อนผู้ช่วยคลายความเหงา เติมเต็มความเดียวดาย ของการโหยหาความรัก และความห่วงใยจาก พ่อ แม่ ในสังคมที่ต้องดินรนแสวงหาเงินทองอย่างเร่งรีบในปัจจุบัน ความทุกข์ใจของผู้เป็นพ่อ แม่ เมื่อเห็นน้ำตาแห่งความเสียใจของลูก เสียเท่าไหร่ก็ยอม ขอให้ลูกได้กับมามีความสุขอีกครั้ง (หน้าจะมีนักสืบสุนัข) เหมือนในหนังของ จิมแครี่ (เอซ เวนทูร่า นักสืบซุปเปอร์เก๊ก) พอผมได้เห็นป้ายติดประกาศ “สุนัขหาย” ตามหน้าร้าน “มินิมาร์ท” ตามเสาร์ไฟข้างทาง “สุนัขหาย มีรางวัล 20000 บาท” ถ้าเป็นเช่นนี้บ่อยๆ เข้า ปัญหานี้น่าจะกลายเป็นปัญหาใหญ่ขึ้นมาได้ในสังคมไทย ผมนึกไปถึงขบวนการจับสัตว์เลี้ยงกรรโชกทรัพย์ มีความเป็นไปได้เหมือนกันนะผมว่า มันเป็นช่องทางของผู้ประสงค์ร้ายวางแผนหากินแบบง่ายๆ บนความทุกข์ของเด็กๆ และผู้คนที่มีจิตใจดีรักสัตว์ ถ้าหากมันเป็นอีแบบนี้ ผมว่าไอ้พวกนี้มัน ”เลวสัตว์“ จริงๆ กินไม่อิ่ม นุ่งไม่อุ่น หรือก็ไม่ใช้ อาจเป็นแค่คนเมาไม่มีกิน หรือพวกสิ้นปัญญาดำเนินชีวิต หากแต่มีสติปัญญาหากินแบบฉลาดแกมโกง

บทที่ 39 ถึงคราวเรื่องสั้น แบบสุนัข ๆ โดย ไอ้หัวเป็ด โคราช

ตอนที่ 1 กำเนิดสุนัขสีฟ้า

บนโลกแห่งอุดมคติ “โลก” ที่ใครก็ตามถือกำเนิดมา สิ่งแรกที่เห็นในความชัดเจนเบื้องหน้าของสีในแสง ภาพเหล่านั้นเป็นเพียง สี “ขาว และดำ” เท่านั้น ในโลก “โมโซไซตี้ mosociety ของสุนัข” ทั้งมวล

เป็นการรวมตัวของสังคมพอประมาณ ที่ “สุนัข สีขาว ดำ” ใช้ชีวิตกันอย่างเพียงพอ สังคมอันพึงปรารถนาของ “สุนัขชาวโมโซ” ทุกตัว ได้ร่วมกันสร้างขึ้นมา มันเป็นสังคมที่ประกอบด้วย “ความจริงในอุดมคติ ความดีงาม และความสุขบนพื้นฐานข้อกำหนดของสี “ขาว และดำ” ที่สุนัขทุกตัวในโลก โมโซไซตี้ พึงพอใจ

22 เมษายน “เขาว่า” ให้เป็นวัน “คุ้มครองโลก” จริงหรือนี้?

บทที่ 44 ของโลก infirm โดย ไอ้หัวเป็ด โคราช

            โลกที่เราอาศัยอยู่ เปาะบางจริงหรือ อ่อนแอเป็นผู้ป่วยทุพพลภาพ infirm ถึงต้องการให้มนุษย์ เข้ามาช่วยพยุง ประคับประครองตนในอัตภาพ “ผู้สูงวัยใกล้ถึงฝั่ง” เล่นรวมหัวกันตบกระบาลอย่างหนัก แล้วยังมีหน้า ตั้งกลุ่มรวมตัวชูป้าย “brandname” ขึ้นมาลูบหลังปลอบ “โลก” ในการกระทำ (ว่าข้านี้ละสูงส่ง) เพียงถ้อยคำแสดงความหมายแก่ตนต่อสายตา ”ผู้อื่น” เห็นสมควรว่า (ไม่เป็นอะไรนะ)

บทที่ 40 ห่วงใยลูกหลานไทย ด้วยไม่มีเหมือนกัน โดย : ไอ้หัวเป็ด โคราช

            ผิดหรือถูก สังคมอินเทรนด์ แฟชั่นเด็กติดเกมส์ ความต้องการใช้ระบบสื่อสารสาธารณูปโภค “โทรศัพท์มือถือ” ถึงเวลาสมควรหรือยัง ที่ใครจะเข้ามารับผิดชอบในความสะดวกสบายที่ใฝ่หากันอย่างคุ้นชิน ขบวนการแห่งวิถีคนเมืองใหญ่ สังคมออนไลน์ที่เกิดขึ้น ดั่งไฟลามทุ่ง จากเมืองสู่ชนบท เหมือนเห็ดราในฤดูฝน แทบจะทุกครัวเรือน ตั้งแต่ระดับเศรษฐี ถึงผู้หาเช้ากินค่ำ เทคโนโลยีอันทันสมัย ฟังชั่นการใช้งานแปลกใหม่ มีมากมายในระบบปฏิบัติการของโทรศัพท์มือถือ รวมไปถึงรูปลักษณ์อันสวยแปลกตา เป็นการออกแบบขึ้นเพื่อการแข่งขันทางธุรกิจ

บทที่ 38 ลมหายใจโรยอ่อน ก่อนลา โดย : ไอ้หัวเป็ด โคราช

พุทธศักราช ๒๕๕๙ ปลายเดือนมีนา เช้าวันนี้แปลกดี มีลมหนาวคล้ายต้นฤดูพัดผ่าน อากาศเย็นสบายผ่านเข้ามา มันจะอยู่กับเราได้นานสักเวลาเท่าไร สายหน่อยคงกลับมาอารมณ์เสียเหมือนเดิม แต่ก็ยังดีที่ยังพอได้คลาย ”ร้อนอัศจรรย์” ของทุกวันที่ผ่านมา เพียงระยะเวลาสั้นๆ “อยากให้เพียงพอจริงๆ” (เก็บลมเย็นๆ เก็บไว้สักครึ่งวันก็ยังดี) อย่างน้อยเช้านี้ยังไม่ได้เปิดพัดลมเลย ขณะเวลาในตอนนี้ 8 โมงเช้าแล้วก็ตาม ความเย็นยังแทรกซึมอารมณ์ แฝงในจิตใจเรา เกิดความสงบ (เหงา เศร้าแบบแปลกๆ) ไม่ให้ความคิดฟุ้งไปกับไอความร้อน ที่รอคอยอยู่สูงเหนือขึ้นไปของชั้นบรรยากาศ คอยจังหวะขอคิวของข้าคืน (ใจกว่างให้ลมเย็นแซงคิวชั่วขณะ) เพื่อจะได้ระเบิดอารมณ์ของตนที่สั่งสมมา “ระบายทุกข์ อัดโทสะ” ใส่มนุษย์อย่างเราเหมือนเช่นเคยๆ

บทที่ 43 หาเรื่องน่าสนใจ “เป็นปัจจุบัน” มาคุย โดย ไอ้หัวเป็ด โคราช

ใครเบื่อ...กับปัญหา “ท่อแตก” รับร้อนแล้ง “ซ้ำๆ ซากๆ” ในวิกฤติของภาวะขาดน้ำหน้าร้อน 10 เดือน แบ่งไว้ 2 เดือน เป็น “ฝน” เป็น “หนาว” ก่อนจะถึงวันสงกรานต์ “น้ำ” ไม่มี (ไม่ได้เลย) สิ่งสำคัญที่สุดของความต้องการมนุษย์ 70% ของน้ำประกอบขึ้นในร่างกายคนเรา “โลก” ก็เช่นกันคงเคยได้ยินกันนะ ว่า “โลก” ของเรา “ดาวสีฟ้า” ดวงนี้ มันก็ประกอบไปด้วยน้ำ 70% เช่นกัน ทุกวันนี้ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าไอ้ 70% นี้ ยังปกติดีอยู่หรือเปล่า

สัมผัสแรกของความเปลี่ยนแปลง ตอนที่ 2 โดย ไอ้หัวเป็ด โคราช

6 เดือนต่อมา หลังจากวันนั้น หลังรอยยิ้มแห่งความสุขของทุกตัว ปล่อยวางมุมมืดในใจเก็บกักความทรงจำที่หวาดหวั่น กาลเวลาลบเลือนรอยอดีตได้จริงๆ หรือ และตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ลูกสุนัขสีฟ้าตัวแรกของประเทศ “โมโซไซตี้” จึงได้เป็นส่วนหนึ่งของชุมชนศาสนสถานแห่งนี้ ฤดูแรกของลมหนาวผ่านไป เด็กเติบโตขึ้นภายใต้การดูแลของบาทหลวง “กะทิชัย” ผู้เปลี่ยมด้วยเมตตา และแม่ชีเฒ่า “จู ซิสเตอร์” เด็กน้อยจึงเป็นที่รักของหลวงพ่อ และแม่ชีเฒ่า ทั้ง 2 ตัว มอบความรักให้เด็กประหนึ่งว่าเป็น “บุตรในอุทร” ของตน และยังถ่ายทอดวิชาความรู้เบื้องต้นของ ”ศาสนพิธี” อ่านเขียนธรรมบท และ “พระวจนะ” แห่งคำสอนของพระเจ้า จากหลวงพ่อ กะทิชัย เรื่องราวความเป็นไปภายในธรรมสถานแห่งนี้ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องราวน้อยใหญ่ หาได้พ้นสายตาที่เฝ้ามองการเปลี่ยนแปลงของสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นไป ไม่มีเรื่องใดเลยจะพ้นสายตาของเขา “ผู้ดูแลสุสานโบราณของโบสถ์” ชายผู้ทำตัวลึกลับ น่าสะพรึงกลัวในรูปลักษณ์ภายนอก ตาแก่ในชุดคลุมยาวสีเทาหม่น ใส่หมวกปีกติดบนศีรษะตลอดเวลา หนวดเครา ขาว ครึ้มเต็มใบหน้า ดูเป็นที่หวาดหวั่นของสุนัขในชุมชน ภายในท่าทางที่ไม่เข้าสังคม และการไม่ช่างพูด แต่หากส่วนลึกแล้ว เขาคือ นักบุญผู้เปลี่ยมเมตตาตัวหนึ่ง ผู้เฒ่า ผู้รับใช้ศาสนจักรด้วยความซื่อสัตย์ของโบสถ์นี้ มองเห็นการเปลี่ยนแปลง ปรับเปลี่ยนของ “บาทหลวง” มาหลายรุ่นแล้ว สุนัขในชุมชน “โมโซไซตี้” ส่วนใหญ่เรียกเขาว่า “ตาเฒ่า กั๊ป” ความลับที่มิอาจให้ใครล่วงรู้ได้ จึงหนีไม่พ้นสายตาของ ตาเฒ่า กั๊ปหากแต่ทั้งสามตัว รู้ดีว่าควรทำเช่นไร จึงได้แต่หวังเพียงเฝ้ามองการเติบโตของลูกสุนัขสีฟ้า อย่างเงียบๆ

บทที่ 37 ของวันนี้ โดย : ไอ้หัวเป็ด โคราช

“คนเราทุกคน” ในความธรรมดา ย่อมต้องผ่านช่วงเวลา “วัยเด็ก” มนุษย์โลก สัตว์สิ่งเดรัจฉาน ถือกำเนิดขึ้นต้องมีช่วงวัยสาม ต้องผ่านการเป็นเด็ก วัยกลางคน และวัยชรา ตามลำดับของการเปลี่ยนแปลงในธรรมชาติ พลังงานของสิ่งมีชีวิตต้องเป็นไป ก็ยังมีบางจำพวกที่เกิดขึ้นต่างภพภูมิ ต่างมิติ ตามเรื่องเล่าทางพุทธศาสนามีกล่าวไว้ว่า ยังมีพวกถือกำเนิดขึ้นในมิติที่ 4 คือโลกของวิญญาณ บ้างว่า มิติเวลา

         ความสมมาตร ของบทที่ 42 ของ ไอ้หัวเป็ด โคราช

การเดินทาง 360 องศา ของชีวิตเรา “มนุษย์ทุกผู้” ก็มาจากจุดเริ่มต้นเดียวกัน หมุนวน เป็นวงกลม “กลับมาสู่จุดเดิม” เมื่อเริ่มออกค้นหาความหมายในชีวิตคน “จุดสมมาตรของชีวิต” สมดุลยภาพของความงาม และพอดีแบบไร้ตะเข็บ เมื่อมันเกิดการย้อนกลับมาทับซ้อนของจุดพลิกผัน มันวนๆ เวียนๆ กลับมายังสิ่งที่เริ่มตั้งแต่ต้น ทำมุม 360 องศา จากต้นสู่ปลาย ที่แท้นั้นคือสิ่งเดียวกัน ด้วยไม่รู้จึงเริ่มมองหา “สมดุลของวิถีกำหนดในตน”

แถวบ้านเราตามตลาดแม่กิมเฮง ตลาดย่าโมตอนค่ำๆดึๆ ตัวใหญ่กว่านี้เยอะ ขอบอก ฮ่าๆๆ 

ยืนแหงนหน้าจ้องมอง แว่นดำไม่ต้อง ตื่นเต้นจังเลย บังใกล้หมดแล้ว “กิเลสกาม วัตถุกาม”

บทที่ 36 โดย : ไอ้หัวเป็ด โคราช

พุทธพาณิชย์ “คุณค่าของคำนิยามนี้ถูกเปล่า “ดอกไม้ หรือเป็นเพียงเชื้อรา” เบื้องหลังความอับชื้นเพาะบ่มเชื้อคือ ”ใคร” และใครได้ผลประโยชน์ ใครเสียอะไร

สังคมทุกวันนี้ “ปุถุชนคนบ้าน คนเมือง” เร้าร้อน เร่งรีบไปกับสภาวะเศรษฐกิจ คุณภาพชีวิตสังคม มนุษย์ในสมัย ไม่อาจโตขึ้นเองด้วยรากแก้วของปัญญา หากชีวิตจะดำเนินไปในประเทศนี้ ต้องอาศัยการสร้างขอบข่ายของชีวิต แบบ “รากฝอย รากแขนง” จึงจะพอดำเนินชีวิตอยู่ได้ (ถึงจะไม่เต็มภาคภูมิ) เกิดเป็นเด็กยุคใหม่ของสังคมบ้านเรา (สำเร็จ หรือล้มเหลว) ขึ้นอยู่ว่าใครเป็นผู้ปลูก ใครดูแล เติบโตรอดมา อาจได้พบกับคำว่า “ความภูมิใจ” คงเป็นเพียงแค่ “ไม้แคะในกระถาง” การปลูกที่ไม่อาจคาดเดาการเจริญเติบโต “ทั้งๆ รู้เต็มอกว่า เป็นไปได้แค่ไหน