เรื่องของนกนอนหนาว รังชุ่มนํ้าบนกิ่งชะอม
บทที่ 60 โดย ไอ้หัวเป็ดโคราช
"ชะอม" กิ่งนั้นใบเปียกปอนตอนเย็น ๆ เขาหุบใบ ยืนเอนกายหลับ ใต้ชายคาห้องนํ้า ชโลมจิตด้วยความชุ่มเย็น อันชื่นใจ ระลื่นไหลพ้องสายฝน และลมระบัดใบ ข้าง ๆ นั้น มันมีเพื่อนยืนเย็นคู่กันอยู่เสมอ หมากเขียวต้นสูงบังใบกั่นฝนให้ อยู่อย่างนี้มาหลายปี ใบหญ้าคาแห้งใบแหลมหลังรั้วกั้นฝั่งสำนักเทศบาลที่มีผู้อาศัยอยู่ร่วมกันมากมายเหมือนฝูงนกพิราบที่เขาเลี้ยงไว้ ณ ที่แหล่งนั้นมีหญ้าคา มีฟางข้าว เป็นสิ่งแสวงหาของนกนา ๆ ชนิด นกเล็ก ๆ ที่มีคู่ใหม่ เริ่มสร้างบ้านแปลงเมือง นกรุ่นหนุ่มสาวพึ่งจะแยกแตกรัง ออกจากอ้อมอกของผู้ปกครอง เสมอกันกับมนุษย์
ยังความต้องการในปัจจัย 4 แสวงหาที่สร้างสิ่งช่วยปกป้องภัย เหตุอันตราย ได้หยุดพักผ่อนกายของตน ในยามอ่อนล้ากับวันคืนที่ยุ่งยากบนโลกใบนี้ แล้วนี้เองบนกิ่งชะอม ยังมีหนามเกาะเกี่ยวเป็นโยงใยช่วยกางกั้น คงนึกได้ว่านี้จะเป็นพื้นที่ลงตัวเหมาะสม กิ่งก้านยึดรั้งรวงรังด้วยธรรมชาติของหนามชะอม บทบังฟ้าฝน ลมร้อน ๆ ของตะวันได้ดี ด้วยเงาหมากเขียวต้นใหญ่ใกล้กัน มันคงเหมาะดี ตกลงได้ที่เริ่มลงผังวางแปลน เริ่มทยอยเก็บกล้า หญ้าคาแห้งข้ามรั้วอย่างเร่งรีบ ก่อนฝนไล่หลังในวันนี้ เมื่อแล้วเสร็จ ยังอารมณ์กระสัน สร้างครอบครัว
เริ่มเป็นรูปร่างรวงรัง จนถึงวันมีเจ้านกน้อย ๆ ทยอยเกิด ยังคงอยู่ และอาศัยกิ่งนั้น ใต้เงาหมาก ฝากความรักในรังไว้กับหนามบนกิ่งชะอม ก็ถึงยามเมื่อฝนตกหนัก ระบัดไหวด้วยสายลมกรรโชกแรง กิ่งนั้นต้นชะอมสั่นไหว ๆ ตามแรงระบัด จิตก็หาย ใจก็ไหวสั่นไปตามสายลมแห่งเวลา คืนนี้ฝนพรำซ่าห่าใหญ่ ยาวไปทั้งคืน ยังคงยืนมองรังนกที่เปียกชุ่ม สงสัยว่า ฝนนั้นมันจะสาด หรือซึมเข้ารังนกไหม ในรังนั้นยังคงแห้งดี หรือเหล่านกน้อย ๆ เพิ่งออกจากไข่ จะทนนอนหนาวในความเปียกชื้นภายในรังได้หรือ เรื่องที่เห็นมันเป็นของนก แต่ยังคงคิดแทนนกมัน นี้ละหนอสันดานคนชอบคิด เรื่องไม่รู้ให้สนใจมันไปซะทุกเรื่อง เหตุเกิดใต้ต้นชะอม กิ่งนั้น
