อเสวนา จ พาลานัง (การไม่คบคนพาล) สุนัขกตัง ปิยัม มะมะ เป็นที่รักของหมา (สวดสามจบ หมาดุๆ ไม่กัดเราแน่นอน) หากในขณะยังเดินตามหลังผู้ใหญ่ (หมามันจะเล่นผู้ใหญ่ ก่อนเรา พอให้มีเวลา โกยครับพี่น้อง) ขำๆ มุขควายๆ
มีหมาเป็นเพื่อน ดีกว่ามีเพื่อนใจหมา (ย้ำคิดย้ำทำ) จริงๆ “สำนวนเก่า เมื่อความคิดเอาแต่ได้ฝ่ายเดียว สิ่งไม่สมหวัง ไม่ได้ดั่งใจ อุดมคติไม่ตรงกันเสียแล้ว เพียงเพื่อให้ได้ความรัก พึงพอใจ “เปะ”ตรงเป้าประสงค์ของตนเท่านั้น ยึดมั่นและคาดหวัง มากเกิดพอดี” ส่วนคนดีแต่หน้า (ไม่กล้าเสวนาจริงๆ เพื่อน)
บทที่ 31 เปิดเคล็ดลับ “คนเพื่อนหมา” โดย : ไอ้หัวเป็ด โคราช
มิตรภาพไร้พรมแดน ความจริงใจเป็นเหตุสำคัญควรมีให้กันเอาไว้ก่อน ไม่ว่ากับสิ่งใด “เป็นชีวิต” ที่เกิดมาร่วมอาศัย “อากาศ” พื้นดิน ผืนน้ำ แผ่นฟ้าบนโลกใบนี้ ตัวอะไรก็ตามที่ต่างจากเราเรียกว่า “มัน”
หากจะนำมาเป็นเพื่อน ก็อย่าให้แปลกประหลาดมากนัก เราควรศึกษาเรื่อง “อุปนิสัยใจคอที่แท้จริง ของมัน ตัวนั้นเสียให้ดี” ว่าจะไม่เป็นอันตรายต่อตนเองและคนรอบข้าง เมื่อได้อย่างนั้น ก็เลือกตามรสนิยมเลยครับ “หลายคนในสังคมทุกวันนี้” อาศัยสิ่งมีชีวิตต่างสายพันธุ์เป็นเพื่อน เพื่อ “ปลอบประโลมใจ” ทดแทนความไม่ไว้ใจ ขาดความมั่นใจต่อปฏิสัมพันธ์ กับมนุษย์ด้วยกัน แต่ละคนมีสไตล์ การเลือกเพื่อนที่ไว้ใจ หรือตัวอะไร ที่สามารถมอบความรัก ความเป็นเพื่อน ระบายทุกข์ทางใจ (กระโถนชีวิต) อย่างสนิทได้ทุกเรื่อง โดยไม่กลัวว่าเขาจะเบื่อหน่าย รำคาญ จนเกิดความไม่พอใจ ไม่ถูกจริตของเขา ให้คิดกับเราในแง่ไม่ดี มีทางออกอีกทางหากคนที่ชอบ “ปิดกั้น” ความรู้สึกในเรื่องคบเพื่อน คบคน เป็นหนทางที่จะทำให้ใจมีความสุขขึ้นได้บ้าง บนพื้นฐานของความเมตตา (บางครั้งคนเป็น “เพื่อน” ทุกวันนี้ รู้หน้า ไม่รู้ใจ) มองโลกในแง่ดีเกินไป ไม่เคยสำเร็จ
ถ้าเรามีใจรักสัตว์ มีความเมตตา กรุณา เป็นพื้นอยู่แล้ว ก่อนตัดสินใจนำตัวอะไรมาเข้าบ้าน จงสำเหนียกตัวเองให้แน่ใจ “สัตว์” สิ่งที่นำมา เราจะไม่ให้ภายหลัง เป็นภาระของผู้อื่น และกลายเป็นปัญหาของสังคม ช่างใจให้ดีก่อน อย่าพึ่งตามแฟชั่น ตามกระแสโลกออนไลน์ นะจ๊ะวัยรุ่น (อย่าเห็นช้างขี้ แล้วไปขี้ตามมันละ) เอาแค่ไอ้ตัวง่ายๆ ก่อน เช่นลูกสุนัข พันธุ์เล็กๆ แบบเลี้ยงง่าย โตเร็ว รู้ระเบียบ มีวินัยของสายพันธุ์ สมฐานะหน่อย อาจเป็นสุนัขพันทางสวยๆ ก็ได้ ตามสมควร ตามชอบใจ ไอ้พวก “งู” แปลกๆ สีสวยๆ ตัวเป็นหมื่น สองหมื่น เอาไว้ก่อน ดูจะเลี้ยงยาก ดูแลยาก อาจจะเกิดปัญหาขึ้นได้ในอนาคต เอาที่เหมาะสมกับตัวเราดีกว่านะ หรือจะเป็นน้องเหมียวดี ได้มาแล้วก็เลี้ยงเขาให้ดีละ ให้ความรักพองาม ไม่ตามใจจนเสียหมา เอาใจใส่ยามเจ็บไข้ได้ป่วย สำคัญที่สุด ต้องฝึกหัดทำเองอยู่เสมอ คือการสร้างเสริมอุปนิสัยของเราให้ชินกับการ “เก็บอึ เช็ดฉี่” ที่เรี่ยราดด้วยตนเองนะ อย่าใช้ พ่อ แม่ ละครับ มันบาป รู้ไหมหนูๆ เพราะเขา หรือมัน เป็นความต้องการของเราเอง นั้นจึงจะรียกว่า “เป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน” และต่อไปภายหน้าก็คือ “เพื่อนเลิฟ” “คู่ซี้” ไปจนกว่าจะหมดอายุของเขาเอง สำหรับหนูๆ ที่คิดจะเลี้ยงเพื่อให้เป็นกระโถนชีวิต ให้คิดถึงใจเขา ใจเรา ก่อนที่ “จะบ่น จะว่า จะด่า” ระบายอารมณ์เสียๆ อะไรลงไป เอาตามถนัดเถอะ (ห้ามเด็ดขาดอย่าไร้เหตุผล ลงมือทำร้ายร่างกาย) เขาไม่รู้อะไรด้วยกับเราหรอกครับ ถ้าคิดว่าเขาเป็นเครื่องระบายอารมณ์ ขนาดนั้นละก็ สิ่งที่ทำลงไปย่อมไม่ใช่ “ความหมายของเพื่อนที่ดี เขามีให้กัน” ให้หยุดความคิดที่จะดูแลใครไปเลย (นั้น “มัน” ไม่ใช่ทาส) แสดงว่า “คุณไม่มีคุณสมบัติ” เป็นคนเห็นแก่ตัวอย่างร้ายกาจ ขาดเมตตา พึ่งพาไม่ได้ รู้แบบนี้แล้ว ยังจะกล้าอีกหรือ หนูๆ (ใจร้ายจัง จัง)
